پادشاه فرانسه از سنین جوانی از آلوپسی رنج می برد و برای عادی سازی استفاده از آنها در میان جمعیت مرد، شروع به پوشیدن آنها و شیک ساختن آنها در میان طبقات متوسط و بالا کرد.
یک واقعیت عجیب در مورد کلاه گیس بچه گانه بلند این است که برای دستیابی به حجم و قد بزرگی که مشخصه آنها بود، سیم هایی برای نگه داشتن کلاه گیس ها بدون وزن وصل می شد. سپس آنها را پودر کرده و چرب کردند تا ثابت بماند.
اما، مالیات بیشتری برای آن کلاه گیس‌هایی که پودر می‌شدند اعمال می‌شد، بنابراین هم زن و هم مرد آنها را در خانه‌های خود با آرد یا آهک پودر می‌کردند.
این مد برای کلاه گیس تنها در فرانسه و انگلیس باقی نماند، بلکه اسپانیا، آمریکا و پروس نیز کلاه گیس را به عنوان لوازم جانبی مورد اعتماد خود برای پنهان کردن طاسی و نشان دادن قدرت و ثروت انتخاب کردند.
تب کلاه گیس چنان بود که نشان دادن سر کچل ناپسند شد زیرا برهنگی تلقی می شد.
علاوه بر دلایل زیبایی شناختی برای پنهان کردن طاسی، از کلاه گیس برای جلوگیری از شپش و کرم حلقوی نیز استفاده می شد.
در تاریخچه کلاه گیس ضروری است که استفاده از آن در بین قضات و قضات نیز برجسته شود. کلاه گیس های سفید فرفری نمادی از اقتدار و اعتبار بود که تجارت آنها را مشخص می کرد.
امروزه استفاده از کلاه گیس
امروزه کلاه گیس ها کاربردهای متعددی دارند، از استتار آلوپسی گرفته تا بخشی از یک لباس یا، به سادگی، تغییر ظاهر بدون نیاز به آرایشگاه. کلاه گیس های قبلی با کلاه گیس های فعلی که در سطح صنعتی با انواع مواد تولید می شوند یکسان نیست.
با این حال، هدف اصلی یکسان است: استتار کردن طاسی به دلایل، عمدتاً، عزت نفس.
کلاه گیس روشی نیست که بتوانیم با آن کمبود مو را برطرف کنیم، بلکه روشی برای استتار این طاسی است. اما امروزه و به لطف تکامل و نوآوری در فناوری های بخش مو، به لطف پیوند مو، می توان موهای از دست رفته ناشی از برخی از انواع آلوپسی را بازسازی کرد.
با کاشت مو، کلاه گیس یا پروتزهای مو را کنار می گذاریم تا با طبیعی بودن کامل موهای خود را به نمایش بگذاریم.
